Iedereen weet dat je al stagiaire flexibel moet zijn, helemaal als je stagebedrijf dat ook is, en zo is het bij mij zeker! Bij Annie is geen dag hetzelfde, en ook al is het moeilijk om dat bij te houden, het geeft wel voldoening als ik weer een dag succesvol heb afgerond.
Hoe veelzijdig mijn werk als Annie’s assistent is, werd deze week wel heel erg duidelijk. Na mijn uitstapje naar Margate, wat al een avontuur op zich was, kreeg ik dinsdag te horen dat ik dit weekend ook zou moeten werken, aangezien er zondag een shoot bij Annie in de studio zou plaatsvinden voor de Japanse Elle magazine. Annie stelde voor dat ik in ruil voor de zondag woensdag vrij zou nemen, en dat ik diezelfde avond nog met haar mee zou gaan naar een launch party van het boek The Lost Boy, The Doodlebug and the Mysterious number 80 geschreven door haar goede vriend Stevie Henden. Ik had geen idee waar het boek over ging, en dat maakte ook niet echt uit, want dat wist Annie ook niet, maar de champagne was er goed en in overvloed. Naarmate de avond vorderde, werd mijn Engels beter en ikzelf steeds grappiger, nouja, zo voelde het voor mij tenminste… Ik ontmoette een aantal van Annie’s vrienden, waarvan er een aantal grappig genoeg ook Nederlands konden, en had een geweldige avond, zelfs in de DLR heb ik stom in mezelf zitten lachen om alle gesprekken die avond.
De dag erna heb ik schaamteloos uitgeslapen en een dagje voor mezelf gehad. Ik ben op de bus gestapt naar Barking om te winkelen in de talrijke kringloopwinkels daar, om vervolgens ‘s-middags schaamteloos niets te doen.
Donderdag kwam Annie met een klusje wat ik geweldig vond; ze had een aantal dozen met oud serviesgoed en spulletjes die ze wilde verkopen op e-bay. Aan mij de taak om deze uit te zoeken en te nummeren. Na mijn eigen kantoortje te hebben ingericht (zie foto), ging ik aan de slag. Ieder glaasje en dingetje was zorgvuldig ingepakt en het uitpakken voelde dan ook als op pakjesavond.
Met pen, papier, stofdoek en camera ging ik aan de slag om alles te documenteren. Hier ben ik twee hele dagen mee bezig geweest. Gelukkig heb ik er zelf ook nog een aantal leuke dingetjes aan overgehouden!
Vrijdagavond ging ik gelijk vanuit stage door naar Clapham Junction, waar Pytsje en de Blueberry Hillcakes crew op me wachtte. We zouden pizza gaan eten en vervolgens Karaoke doen. Na een geweldige en enorme pizza te hebben gehad bij de Pizza Express, liepen we naar de de plek waar we een Karaoke-booth hadden gehuurd, we werden dus niet aangestaard door een hele bar, maar hadden een booth voor onzelf! Twee uur lang gingen we los onder het genot van een aantal mohito’s, en terwijl Pytsje hierna nog mee ging stappen, ging ik naar huis, want er moest zaterdag nog gewerkt worden…
Zaterdagochtend was ik vrij, en ik nam het ervan door eens extra lang uit te slapen. Toen ik om half 12 klaar was voor het ontbijt, kwam Pytsje ook weer binnen, ze had bij een van haar collega’s gelogeerd, omdat de underground maar tot 1 uur ‘s nachts rijdt. We ontbeten samen en ik ontving een whats-appje van Annie dat ik voor 2 uur ‘s-middags naar Panzers moest om wat op te pikken. Aangezien het half 1 was, en ik dacht dat ik om 2 uur weer bij Annie moest zijn, bedacht ik me geen moment en vertrok gelijk. Pas toen ik bij Panzers was, kwam ik erachter dat ik dáár pas om 2 uur had moeten zijn. Ik hoefde me dus niet meer te haasten.
Na nog wat werk te hebbe gedaan in de studio, besloot Annie dat ik mee moest shoppen voor de shoots van zondag en maandag. Ze nam me mee naar de grootste Waitrose van London, in Canary Wharf. We laadde ons karretje belachelijk vol; ‘we should have gone for the bigger one!’ en manouvreerde ons door de drukte. Het resultaat was 5 boodschappentassen vol…
Ik sloot de zaterdag af met het schrobben van aardappels voor de shoot van zondag, en de bus van kwart over 7 naar huis.
Zondag was het tijd voor de dag waar Annie al de hele week naar uitkeek; de shoot voor de Japanse Elle magazine, met als onderwerp; een brunch met vrienden. Om het zo echt mogelijk te maken had Annie haar beste vrienden uitgenodigd, en nadat al het serieuze werk erop zat, barstte er een feest los in studio E2, een feest waar ik ook deel van uitmaakte…
Om 5 uur zette ik het feestje voort onderweg naar de bushalte, ik heb de hele weg naar huis gedanst. Pytsje en ik sloten de week af door uit eten te gaan bij The Real Greek, en morgen gaat de wekker weer om 6 uur, voor een foodshoot voor de covers van een aantal boeken over superfoods…
The London I 